ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Ν. ΑΧΑΙΑΣ
ΛΙΜΑΝΙ-ΠΑΤΡΑ:
ΘΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ Η ΠΑΤΡΑ ?
Η σχέση Πάτρας –Λιμανιού απο τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του λιμανιού και τη σύνταξη του 1ου πολεοδομικού σχεδίου της Πάτρας το 1829 από τον Σταμάτη Βούλγαρη, είναι μια σχέση αμφίδρομη ως προς την ανάπτυξη και την εκμετάλευση.
Από τα πρώτα λοιπόν χρόνια διεφάνη η σημασία του λιμανιού για την ζωή και την εξέλιξη της Πάτρας.Και αυτό γιατί η Πάτρα ανεπτύχθηκε σταδιακά γύρω από τη λιμενική ζωνη.
Όμως η πολεοδομική εξάπλωση και η λειτουργία του λιμανιού από εμπορικό σε λιμάνι συνδυασμένων μεταφορών απόκοψαν το κέντρο της πόλης από τη θάλασσα.
Αυτό είναι που τόσα χρόνια οδηγεί σε συγκρούσεις και προβλήματα μεταξύ των δύο πλευρών χωρίς μέχρι σήμερα να υπάρχει λύση με εξαίρεση τη διαφαινόμμενη κατεύθυνση λύσης από τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ.Πάγκαλο .
Δυστυχώς ,και αυτό δεν αμφισβητείται πλέον από κανέναν μας ,το λιμάνι αποτελεί σημαντικότατη πηγή ζωής ,πλούτου και ανάπτυξης της περιοχής και χρόνια τώρα έχει επηρεάσει την οικονομική ,κοινωνική και πολιτιστική εξέλιξη της πολης.
Το ‘δυστυχώς’ αναφέρεται ,γιατί οι φορείς της πόλης μη έχοντας όλα αυτά τα χρόνια να καταθέσουν κάποιο όραμα και στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης ,βασίστηκαν πάνω στο λιμάνι και την απελευθέρωση του παλιού τμήματος.
Χωρίς αμφιβολία η απελευθέρωση της παλιάς λιμενικής ζώνης θα έδινε ελπίδες, θα σηματοδοτούσε την έναρξη μιάς άλλης εποχής και την επίτευξη αναπτυξιακής πορείας με την ταυτόχρονη αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων ,του βιοτικού επιπέδου και της ψυχολογίας μια και θα επικοινωνούμε με το φυσικό στοιχείο της θάλασσας.
Και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των κατοίκων που πηγάζει από πολύ παλιά ,από την αρχή του πολεοδομικού σχεδιασμού από το μεσαίωνα ,πού λέει:
<Η θέα τοπίου ,δημοσίου χώρου είναι δικαίωμα κάθε πολίτη.>
Το ερώτημα που πλανάται όμως είναι πως θα έρθει η αναπτυξιακή πορεία και αν θα γίνουν τα απαραίτητα έργα υποδομής για να επιτευχθεί αυτό.Αυτό είναι που ενδιαφέρει τους πολίτες και όχι απλά η απελευθέρωση του.
Είναι κατανοητό ότι ο δρόμος είναι μακρύς και πολλά ερωτήματα απαιτούν απάντηση:
1. Τι θα γίνει με τον χερσαίο χώρο του θαλασσίου μετώπου?Πως θα αξιοποιηθεί?
2. Θα γίνουν οι παρεμβάσεις και επεμβάσεις που απαιτούνται ώστε να ενταχθεί ο χώρος στον πολεοδομικό , κοινωνικό ιστό της πόλης?
3. Τι θα γίνει με τους μετανάστες ?Η απελευθέρωση της λιμενικής ζώνης είναι άμμεσα συνδεδεμένη με αυτό.Υπάρχει βούληση από την Πολειτία?
4. Απαραίτητη επίσης προυπόθεση είναι η λειτουργία και ολοκλήρωση του νέου λιμανιού που καρκινοβατεί από το 1997.
Αμμεσα πρέπει να δημοπρατηθούν οι μελέτες κυκλοφοριακών ρυθμίσεων,ασφάλειας και περίφραξης του νέου χώρου , οι κατασκευές του ισόπεδου κόμβου της Πειραικής Πατραικής και του ανισόπεδου κόμβου του ποταμού Γλάυκου.
Τι θα γίνει με το κτίριο υπηρεσιών του ΟΛΠΑ που έχει υποστεί τεράστιες ζημιές και κρίθηκε ακατοικήτο από το σεισμό του 2008?
Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία μέριμνα και είναιι εγκαταλειμένο στην τύχη του..Δεν υπάρχει η οικονομοτεχνική μελέτη που θα δείξει αν συμφέρει να ενισχυθεί ανάλογα με τις απαιτήσεις σπουδαιότητας του η να κατεδαφιστεί.
5. Βασική προυπόθεση όμως για την επίτευξη του στόχου είναι η απομάκρυνση . της γραμμής του ΟΣΕ.
Η λύση της υπογειοποίησης ,που έντονα συζητείται ,θεωρώ ότι θα καθυστερήσει σημαντικά την απόλυτη απελεύθερωση του λιμανιού.
Πρέπει να λάβουμε σοβαρά υποψην ότι η λ’υση της υπογειοποίησης απαιτεί τεράστια ποσά με τεχνικές ιδιαιτερότητες και το βασικότερο ότι δεν θα αποφευχθούν ζημιές στα γύρω κτίρια εξαιτίας της μεγάλης ηλικίας τους, της
χαλαρότητας και της μικρής συνοχής του υπεδάφους με αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις.
Μην εγκλωβιζόμαστε λοιπόν σ αυτή τη λύση και ας εξετασθούν άλλες πιθανές χαράξεις που έιναι πιο εφικτές, εκτός και αν ………κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου..
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι πιά θα είναι τα οφέλη για την Πάτρα από την απελευθέρωση του θαλασσίου μετώπου ,εκτός φυσικά από την πρόσβαση των κατοίκων .
Θα αξιοποιηθεί αυτό για να βελτιώσει την οικονομική και κοινωνική ζωή της Πάτρας.?
Για να γίνει αυτό απαιτείται να υπάρξουν εκείνες οι υποδομές και υπηρεσίες που θα προσελκύσουν τους τουρίστες να παραμείνουν έστω και για λίγο στην πόλη.Η πόλη όμως είναι έτοιμη να τα αποκτήσει και να γίνει ελκυστική καθώς και να εκμεταλευτεί πλήρως την απελευθερωσή του?
Σε αυτό το βασικό ερώτημα περιμένουν λύση οι πολίτες και πρέπει να απαντήσει η Δημοτική Αρχή. Εξ ου και το ερώτημα στην αρχή.
Η σχέση λιμανιού –πόλης δεν πρέπει να είναι ανταγωνιστική.
Πρέπει να είναι σχέση ανάπτυξης