Θυμάμαι όλες τις εκλογές από το 1981 μέχρι και σήμερα . Όλες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα : Οι προεκλογικές εκστρατείες των δύο μεγάλων κομμάτων , της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βασίζονταν πάνω στο δίπτυχο : « καταδίκη αντιπάλου -εμπιστοσύνη στο δικό μας
κόμμα » .
Αιτιολογία : Μόνο το κόμμα του πολιτικού στελέχους που το έλεγε μπορούσε και μπορεί να βγάλει ακόμη και σήμερα τη Χώρα από τον κατήφορο που την οδηγεί το αντίπαλο κόμμα , ιδιαίτερα όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Θυμάμαι όλες τις εκλογές από το 1981 μέχρι και σήμερα . Όλες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα : Οι προεκλογικές εκστρατείες των δύο μεγάλων κομμάτων , της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βασίζονταν πάνω στο δίπτυχο : « καταδίκη αντιπάλου -εμπιστοσύνη στο δικό μας
κόμμα » .
Αιτιολογία : Μόνο το κόμμα του πολιτικού στελέχους που το έλεγε μπορούσε και μπορεί να βγάλει ακόμη και σήμερα τη Χώρα από τον κατήφορο που την οδηγεί το αντίπαλο κόμμα , ιδιαίτερα όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Μόνο που τόσα χρόνια ,παρά τα μεγάλα λόγια (δυστυχώς μόνο λόγια ήταν και απείχαν έτη φωτός από τις πράξεις) , ο δρόμος είχε μόνο μία πορεία με μία κλίση και δυστυχώς , όπως λέμε στη μαθηματική διάλεκτο , ήταν ευθύγραμμη φθίνουσα .
Και φυσικά επικρατώντας η ανικανότητα ή η συνειδητή απραξία και αμέλεια ή και τα δύο δεν κατάφεραν να την αλλάξουν έστω για λίγο, να την σταθεροποιήσουν καταρχήν και στη συνέχεια να την αντιστρέψουν σε αύξουσα.
Μέχρι σήμερα η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος ενέκρινε ένα από τα δύο κόμματα για να κυβερνήσει θέτοντας το άλλο στην αντιπολίτευση.
Συμμετείχαμε δηλαδή σε όλες τις μέχρι σήμερα εκλογές επί το πλείστον με σκεπτικό ποδοσφαιροποίησης (θυμίζει την κατασκευασμένη αντιπαλότητα των δύο μεγάλων ομάδων ,του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού , όπου αν ρωτήσει κανείς τους φιλάθλους της μιας ομάδας γιατί στηρίζουν την ομάδα τους απαντούν ευθέως επειδή δεν συμπαθούν την άλλη ομάδα).
Και φυσικά επειδή , όχι μόνο η φύση έχει δημιουργήσει , αλλά και όλα έχουν αρχή και τέλος , η φθίνουσα πορεία που βρισκόμαστε έφτασε ή απέχει λίγο από την ολοκλήρωσή της , δηλαδή πλησιάζουμε σε οικονομική και κοινωνική καταστροφή.
Ο λόγος είναι ότι μέχρι σήμερα δεν καταφέραμε επί της ουσίας (μας δημιούργησαν ένα γυάλινο κόσμο) να κατακτήσουμε τα στοιχειώδη αναγκαία για την ισορροπία του κοινωνικού ιστού και την αναπτυξιακή πορεία , όπως :
Παιδεία :
Υγεία :
Αναπτυξιακές δομές:
Ασφάλεια-Προστασία:
αλήθεια μήπως το πολιτικό μας σύστημα έχει αφαιρέσει από την ελληνική διάλεκτο αυτές τις δύο λέξεις ;απώλειες τεραστίων ποσών λόγω ανικανότητας υπηρεσιών στην απορρόφηση κονδυλίων.η έλλειψη φαρμάκων και η πλημμελής περίθαλψη ήταν για εμάς γνώρισμα των τριτοκοσμικών χωρών. χωρίς τις αναγκαίες γνώσεις για την αντιμετώπιση των νέων μορφών ανάπτυξης και τεχνολογίας.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 αλλά και σε αυτές της 17ης Ιουνίου 2012 πλανάται γύρω μας η φράση : « αυτές οι εκλογές είναι οι πιο κρίσιμες από την μεταπολίτευση και ύστερα » .
Αλήθεια , χωρίς να διαφωνώ με την κρισιμότητα , τόσα χρόνια δεν καλούμαστε να ψηφίσουμε για τον ίδιο λόγο ;
Καταδεικνύεται κατά τη γνώμη μου η ανυπαρξία σοβαρού πολιτικού λόγου , χωρίς σχέδιο για την αναπτυξιακή πορεία μια και το πολιτικό μας σύστημα ήταν εγκλωβισμένο και δομημένο πάνω στην αδυναμία να διαχειριστεί τις τύχες του λαού.
Ήταν λοιπόν αναμενόμενο να εξαντληθεί η υπομονή του και να μετακινηθεί τελικά από τις εκλογές της ποδοσφαιροποίησης στην άλλη όχθη του ποταμού ,σε αυτές της δύναμης…..του θυμού και της αγανάκτησης.
Μένει τελικά να δούμε αν η δύναμη του θυμού και της αγανάκτησης που θα αποφασίσει για το αποτέλεσμα και το μέλλον μας θα κατευθύνεται από ατομικούς και προσωπικούς λόγους , ή θα κατευθύνεται από ομαδικές σκέψεις που απηχούν στις ανάγκες για κατά το δυνατό καλύτερο μέλλον του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου και που μόνο τότε ίσως μας οδηγήσουν σε έξοδο από το αδιέξοδο.